ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.

Όπως γνωρίζουμε, η Παναγία Θεοτόκος, γεννήθηκε από γονείς γηραιούς, τον Ιωακείμ και την Άννα, που είχαν παρακαλέσει με πολύ πόνο τον Θεό να τους δώση ένα τέκνο και να το αφιερώσουν στο Ναό Του. Πραγματικά, αυτό και έκαναν. Οταν δηλαδή η Μαρία έγινε τριών ετών την έφεραν οι ίδιοι οι γονείς της στο Ναό και την παρέδωσαν στα χέρια του Ζαχαρία του ιερέα. Αυτός την αγκάλιασε, την ευλόγησε και είπε: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ». Και ανέβασε την τριετή Μαρία στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου, όπου ο Θεός την χαρίτωσε. Και ευφράνθηκε η Παναγία και με αγαλλίαση ψυχής εσκίρτησε και όλοι πνευματικά πανηγύρισαν που έμεινε στο Ναό τον Άγιο, για να αγιασθεί και να γίνει αργότερα η Μητέρα του ίδιου του Θεού.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου, που εορτάζονται στις 21 Νοεμβρίου, βασίζονται στη διήγηση των κειμένων των απόκρυφων Ευαγγελίων.

Το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας
Το Ευαγγέλιο αυτό, στα πολύ παλιά χρόνια αποδίδονταν στο Ματθαίο. Μνημονεύεται από αρκετούς αγίους της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας, όπως ο Ιερώνυμος και Επιφάνειος Σαλαμίνος, και πιθανολογείται πως γράφτηκε σταδιακά στα μέσα του Β΄ αιώνα μ.Χ., από μάλλον Ορθόδοξο Χριστιανό που προέρχονταν από τους Εθνικούς (ειδωλολάτρες). Μέρος του Ευαγγελίου αυτού περιέχεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Χωρίζεται σε οχτώ (8) κεφάλαια.

Κεφάλαιο 1: Αναφέρεται στους γονείς της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννα. Τονίζει την ευσέβειά τους, αφού είχαν χωρίσει την περιουσία τους στα τρία. Το ένα μέρος το είχαν αφιερώσει στο Ναό, το δεύτερο στους ξένους και όσους είχαν ανάγκη και το τρίτο το είχαν κρατήσει για τον εαυτό τους.
Δυστυχώς ήταν άτεκνοι, αιτία που έγινε, να προσβάλει ο αρχιερέας Ισσαχάρ τον Ιωακείμ και να μην δεχτεί την προσφορά του, επειδή θεωρούνταν καταραμένος από τον Θεό, όποιος δεν είχε παιδιά. Από την ντροπή του ο Ιωακείμ, δεν γυρίζει σπίτι του και κρύβεται στην ύπαιθρο με τους βοσκούς του.
Κεφάλαιο 2: Εκεί τον βρίσκει άγγελος του Κυρίου, όπου του αναγγέλλει πως η στείρα γυναίκα του, θα γεννήσει κορίτσι που θα το αφιερώσει στο Ναό, το οποίο και θα γεννήσει τον Υιό του Θεού. Και σαν σημάδι όλων αυτών θα είναι πως επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ, θα δει την γυναίκα του Άννα να τον περιμένει στη χρυσή πύλη.
Κεφάλαιο 3: Ο άγγελος επισκέπτεται την Άννα όπου τις λέει τα ίδια πράγματα που είπε και στον Ιωακείμ και το σημάδι της χρυσής πύλης για την αλήθεια των λόγων του. Το κεφάλαιο αυτό τελειώνει με την σύλληψη, την γέννηση και την ονομασία της Παναγίας σε Μαρία, όπως είχε πει ο άγγελος.
Κεφάλαιο 4: Περιγράφει την αφιέρωση της Παναγίας στο Ναό, σε ηλικία τριών (3) ετών και πως προκαλεί τον θαυμασμό των παρισταμένων, αφού μπορεί και ανεβαίνει τη σκάλα του Ναού χωρίς βοήθεια.
Κεφάλαιο 5: Μιλάει για τη ζωή της Παναγίας στο Ναό, όπου δέχονταν επισκέπτες από το Θεό και συνομιλούσε με τους αγγέλους. Όταν φτάνει σε ηλικία 14 ετών –σύμφωνα με το έθιμο – έπρεπε να παντρευτεί. Και ενώ οι άλλες παρθένες του Ναού πηγαίνουν να εκτελέσουν την εντολή αυτή, η Μαρία αρνείται, επειδή είχε αφιερωθεί στο Κύριο και είχε ορκιστεί να παραμείνει αγνή. Ο αρχιερέας μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, αποφασίζει μαζί με άλλα σπουδαία άτομα να προσευχηθούν στον Κύριο για λύση του προβλήματος. Τότε ακούγεται μια φωνή από την κιβωτό της Διαθήκης που έλεγε, πως σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα «θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί», πρέπει όλοι οι άνδρες που ήταν σε ηλικία γάμου, να φέρουν τους κλάδους τους στο βωμό. Από όποιου τον κλάδο άνθιζε μπουμπούκι και καθόταν πάνω του το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεριού, αυτόν έπρεπε να μνηστευθεί η Μαρία.
Κεφάλαιο 6: Το περιστέρι τελικά κάθεται στον κλάδο κάποιου Ιωσήφ, από την γενιά του Δαβίδ, άντρα προχωρημένης ηλικίας, αν και ο ίδιος είχε αποφύγει να παρουσιάσει τον κλάδο του. Και ο μεν Ιωσήφ επιστρέφει στην Βηθλεέμ να τακτοποιήσει τα του γάμου, η δε Μαρία στο σπίτι των γονιών της με επτά παρθένες να την υπηρετούν.
Κεφάλαιο 7: Το κεφάλαιο αυτό, είναι όμοιο με το κεφάλαιο 1, στίχοι 26 – 38 από το κατά Λουκά ευαγγέλιο που περιγράφει τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Στο μόνο που διαφέρει, είναι στα λόγια της στιχομυθίας μεταξύ της Παναγίας και του αγγέλου Γαβριήλ, το πώς δηλαδή είναι δυνατόν να μείνει έγκυος χωρίς να έχει γνωρίσει άντρα.
Κεφάλαιο 8: Ομοίως και το τελευταίο κεφάλαιο είναι παρόμοιο με το κεφάλαιο 1, στίχοι 18 – 25 από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο που περιγράφει την επέμβαση του αγγέλου στον ύπνο του Ιωσήφ, να μην διώξει την Παναγία επειδή την βρήκε έγκυο. Στο μόνο που διαφοροποιείται είναι, πως παντρεύεται την Παναγία κατόπιν εντολής του αγγέλου, γεγονός που δεν περιγράφουν ποτέ τα κανονικά αφού ο Ιωσήφ αναφέρεται πάντα, ως μνήστωρ δηλ. αρραβωνιαστικός της Παναγίας.
Ο επίλογος του απόκρυφου Ευαγγελίου της Γέννησης της Μαρίας, είναι και μια ομολογία περί της μη γνησιότητάς του. Γράφει συγκεκριμένα:
«Και γέννησε το γιο της, όπως διδάσκουν οι άγιοι Ευαγγελιστές, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος με τον Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα ζει και βασιλεύει αιώνια».